Życie marynarza w dzisiejszych czasach, mimo szybkich statków i krótkich "przelotów" nawet na najdłuższych trasach, toczy się praktycznie wyłącznie na pokładzie. Egzotyczne porty, dalekie kraje, portowe tawerny… Podróżniczy romantyzm, który pchał marzycieli-obieżyświatów do tego zawodu to zamierzchła przeszłość, a może nawet tylko literacka fikcja. Dziś czas to pieniądz a w tym zawodzie dosłowność tego powiedzenia aż bije po oczach. Bije widokiem tysięcy (dosłownie, to nie metafora!) kolorowych, blaszanych kontenerów. Więc jeśli wydaje się Wam jak to wspaniale i ciekawie jest odwiedzać te wszystkie porty, zwiedzać słynne miasta i oglądać sławne zabytki, kosztując po drodze oryginalne, lokalne potrawy, to muszę Was rozczarować. Port za portem, kolejki agentów, plannerów i innych petentów i, jak to zwykle bywa w świecie, w którym komputery miały ułatwić ludziom prace a dostęp do internetu to już w ogóle praca sama się wykonująca: niekończąca się fala nieustannie napływających mejli. Spanie po kilka godzin na dobę sprawia, że snujący się po pokładzie marynarz, nafaszerowany kofeiną (kilkunastoma kubkami kawy, tak, mocnej kawy, nie żadnego tam rumu czy innej gorzały) nawet jeśli trafi mu się wystarczająco długi postój w porcie by wyskoczyć na miasto, marzy tylko o jednym. I nie jest to bynajmniej wielogodzinne włóczenie się po krętych uliczkach śladami ulubionego artysty, myszkowanie w antycznych ruinach tudzież jakikolwiek inny sightseeing.
Załóżmy jednak, że marynarz ma czas i ochotę sobie pozwiedzać (albo rodzina będąca akurat z wizytą się uparła). Na pierwszy rzut oka sprawa wydaje się prosta, nie wystarczy jednak zejść po trapie i udać się na przechadzkę. Najpierw trzeba wydostać się z portu. I nie jest tak, że używając sprytu i zwinności przemkniesz pomiędzy maszynami jak z “Wojny światów”, unikając w ten sposób rozjechania przez gantrę czy innego mechanicznego potwora. Gdyż jest to zabronione! Surowo. Musisz wezwać portowego busa i poczekać ( -30 minut) aż przyjedzie i przewiezie cię przez ten niebezpieczny labirynt pojazdów portowych i kontenerów - tych na i nad ziemią ( -20 minut), przejść kontrolę przy bramie portowej ( -5 do 10 minut) i zadzwonić po taksówkę. Znalezienie taksówki - 30 minut? Zanim dojedzie do portu, który zwykle znajduje się na obrzeżach miasta lub poza nim (czyt. na totalnym zadupiu), zakładając, że kierowca zna angielski i/lub drogę -30 minut w innym przypadku od -30 minut do nieskończoności… Dotarcie taksówką, w zależności od wielkości miasta i tendencji do tworzenia się w nim korków, kolejne -30 minut do godziny… Więc jak już się uda dotrzeć do celu, ledwo zdążycie wgryźć się w świeżutko zakupionego churrosa a już trzeba wracać. O ile kapitan nie wezwie was z powodów nagłych znacznie wcześniej…
Smutną egzystencję ludzi morza mogą nieco umilić posiłki w statkowej mesie, o czym już przed laty pisałam nieco w relacji z Canberra Express. Na przykład dziś, w niedzielę w sam raz średnio wysmażony befsztyk wołowy, na deser lody. Ba, imponujący deser lodowy z górą bitej śmietany i ciasteczkami oreo. Wczoraj skusiłam się na danie dla załogi filipińskiej. Niestety to jednak inny wymiar wizualno-smakowy i zdecydowanie pozostanę przy kuchni europejskiej…
Po wyjątkowo obfitym dziś lunchu, zamiast znów kolorować (nasze kredki są już hmh.. dość zużyte) pokręciliśmy się trochę z Elio po statku, zwiedzając zakamarki, w których wcześniej nie byliśmy. Jeśli jesteście ciekawi, poniżej kilka zdjęć między innymi z siłowni, basenu, pralni oficerskiej czy magazynu z jedzeniem. Tak tak, Święta coraz bliżej.
I nasz wyjazd. Dziś pod osłoną wieczoru, wśród migotających światełek przypłynęliśmy do Fos, największego port we Francji, leżącego w pobliżu Marsylii. To ostatni port przed Genuą.
